|
อย่าเอาเรื่องของเขามาเป็นปัญหาของเรา
คนเราจะทำความดีกับใครไม่ใช่เพราะเขาทำดีกับเรา เขาจะทำไม่ดีกับเราก็เป็นเรื่องของเขา แต่หน้าที่ของเราในเมื่อเราอยากจะเป็นคนดีเราก็ทำดี ใครทำไม่ดีกับเราก็เป็นเรื่องของเขา
ยิ่งเป็นชาวพุทธแล้ว เราก็ต้องมีศีล ศีลมันควรขยายความไปถึงการมีน้ำใจด้วย คนไม่มีน้ำใจกับเราก็เป็นเรื่องของเขา เขาต้องรับกรรมของเขาเอง แต่ว่าเราต่างหาก หน้าที่เราคือทำกรรมดี เพราะถ้าเราไม่ทำความดีเราก็ต้องรับกรรมของเรา เราไม่อยากรับวิบากที่เป็นอกุศล เราก็ต้องทำความดี เป็นหน้าที่
ถ้าเรารักตัวเองเราก็ต้องทำความดี อย่าทำความชั่ว แต่คนจำนวนมากไม่ได้คิดแบบนี้ เขาจะคิดว่า เขาทำไม่ดีกับเราเพราะฉะนั้นเราต้องทำไม่ดีกับเขา บ้างเรียกว่าเอาเรื่องของเขามาปะปน
เขาทำไม่ดีก็เป็นเรื่องของเขา ส่วนเรื่องของเราคือทำความดีเพราะมันเป็นหน้าที่เป็นสิ่งที่เหมาะสมถูกต้อง แยกแยะให้ดี เป็นเพราะคนเราแยกแยะไม่เป็นนี่แหละ เอาเรื่องของเขามาเป็นเรื่องของเราก็เลยทำอะไรก็ไม่ถูกต้องหรือบางทีก็ทำร้ายตัวเอง
อย่างเช่น เวลามีคนทำไม่ดีกับเรา ถ้าเราโกรธ เราก็ทุกข์เอง เราต้องรู้จักให้อภัย ถึงแม้เขาจะเบียดเบียนเราอย่างไรก็ตาม เพราะถ้าเราโกรธ ความโกรธมันก็จะเผาใจเรา บางคนก็บอกว่าจะให้อภัยได้อย่างไร เขายังไม่สำนึกผิดเลย เขายังไม่มาขอโทษเราเลย
เขาจะขอโทษหรือไม่เป็นเรื่องของเขา แต่หน้าที่ของเราก็คือการให้อภัย เพราะว่ามันจะทำให้เรามีความสุข เราให้อภัยไม่ใช่เพราะว่าอะไรเลยแต่เป็นเพราะว่าเรารักตัวเอง ถ้าเรามีความโกรธมันก็มีแผล คนเราเมื่อมีแผลเราก็ต้องเยียวยารักษาตัวไม่ว่าแผลนั้นมันจะมาจากใครก็ตาม
เปรียบเทียบง่ายๆ เหมือนกับว่าเราเดินข้ามถนนแล้วมีรถเฉี่ยวชน แล้วรถคันนั้นก็ขับหนีไป ไม่มีความสำนึกที่จะมาช่วยเราเลยเรียกว่าตีนผี อันนี้เราถูกรถชนเราก็บาดเจ็บอาจจะกระดูกหัก เมื่อเราอยู่ในสภาพเช่นนี้เราควรทำอย่างไร ถ้ามีรถพยาบาลมามารับเรา เราก็ควรจะให้ความร่วมมือ เพราะว่าหน้าที่ของเราตอนนี้คือเยียวยารักษาตัวเอง แต่ถ้าเกิดว่าเราปฏิเสธรถพยาบาลมาเราไม่ขึ้นรถ เราบอกว่าต้องให้ไอ้รถตีนผีคันนั้นมาขอโทษฉันก่อนฉันถึงจะขึ้นรถไปรักษาไปโรงพยาบาล พูดแบบนี้ฉลาดหรือเปล่า ใครที่พูดแบบนี้ถือว่าโง่ ถือว่าไม่รักตัวเอง ในเมื่อเราบาดเจ็บ ถ้าเรารักตัวเอง เราก็ต้องรีบรักษาก่อน ไม่ว่าความบาดเจ็บนั้นมันจะมาจากใคร แล้วคนนั้นจะมาขอโทษเราหรือไม่นั้นเอาไว้ทีหลัง เราต้องรักษาตัวของเราก่อน ถ้ามีหมอมีพยาบาลมีรถมารับ เราก็ต้องไป
แต่คนส่วนใหญ่เวลามีแผลที่ใจกลับทำสิ่งตรงข้าม มีแผลที่ใจก็ต้องทำตามสิ่งที่ควรจะเป็นก็คือ รักษาใจของเราด้วยการให้อภัย หากว่าแผลนั้นเกิดจากความโกรธ ความเกลียด ก็ต้องรีบ ใช้การให้อภัยนี่แหละ เพราะการให้อภัยเป็นยารักษาใจ
แต่หลายๆ คนก็ทำตัวคล้ายๆ กับคนที่ถูกรถเฉี่ยวชนแล้วบอกฉันไม่ไปโรงพยาบาลจนกว่ามันจะมาขอโทษฉัน อันนี้เรียกว่าไม่ฉลาด
เวลาใครทำร้ายเรา เขาจะมาสำนึกผิดหรือไม่เป็นหน้าที่ของเขา หน้าที่ของเขาคือควรจะสำนึกผิดควรจะมาขอโทษขอขมา แต่ถ้าเขาไม่มาขอโทษขอขมาก็เป็นเรื่องของเขา หน้าที่เราก็คือเยียวยาจิตใจให้มีความสุข เยียวยาอย่างไร ก็คือให้อภัย เพราะถ้าไม่ให้อภัย จิตใจมันก็จะถูกไฟเผาร้อนรน
พระไพศาล วิสาโล |
โพสเมื่อ :
26 พ.ย. 2565,09:51
อ่าน 152 ครั้ง
|
หน้าแรก
ข่าวประชาสัมพันธ์
ภาพกิจกรรม
เว็บบอร์ด
สมุดเยี่ยม
ติดต่อเรา
เจ้าอาวาส
เมนูวัด
สถิติผู้เยี่ยมชม
