ท่านว่ายทวนน้ำเคยเล่าเรื่องการบวชให้ฟังนานแล้วว่า..
"เป็นพระตกนรกง่ายกว่าเป็นโยม"
เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่คุณบวชเปลี่ยนเครื่องแบบเป็นพระ นั่นเท่ากับเป็นการแสดงให้คนอื่นเห็นว่า.. "คุณสมัครใจจะมาเป็นผู้ละกิเลส"
คนอื่นจึงได้มอบอาหาร มอบยา มอบเครื่องนุ่งห่ม มอบที่อยู่อาศัยให้ เพื่อที่ผู้ที่มาบวช จะได้ไม่ต้องวุ่นวายกับการทำมาหากิน เป็นการอำนวยความสะดวก ให้ผู้ที่มาบวชมุ่งทำหน้าที่ละกิเลสไปเพียงอย่างเดียว
ถ้ามาบวชแล้ว.. ไม่ทำหน้าที่ของพระ คือ "ไม่ละกิเลส"
นั่นก็เท่ากับว่า.. "เป็นการหลอกลวงผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา"
เพราะเป็นการทำให้ให้ผู้อื่นหลงเข้าใจว่า.. "เป็นผู้ละ"
แท้ที่จริงแล้ว เป็นเพียงคนโกนหัวห่มผ้าเหลือง ที่ผ่านการบวชตามประเพณีเท่านั้น
ดังนั้น.. อาหาร ยา เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ที่ผู้อื่นสละให้
จึงเป็นการสละแก่.. "ผู้ที่ไม่ทำหน้าที่ละกิเลส"
แต่หลอกลวงว่า.. "เป็นผู้ละกิเลส"
"ไม่ต่างอะไรกับการโกหกหลอกลวงเขา เพื่อให้ได้ทรัพย์สินมา"
จึงเป็นกรรมที่จะพาไปสู่อบายภูมิ และผู้นั้นจะต้องมาใช้เขาคืนในภายหน้า
แต่ถ้าเมื่อไหร่ก็ตาม ที่พระรูปนั้น.. "บรรลุธรรม" ไม่ว่าขั้นหนึ่งขั้นใดแล้ว
พระรูปนั้น.. จะเปลี่ยนเป็นเนื้อนาบุญให้เขาในทันที
การบวชพระ.. นั้น ไม่ใช่เรื่องยาก
แต่เมื่อบวชแล้ว.. "มาปฏิบัติให้ตัวเองเป็นพระที่แท้จริง" นั้นยาก
ท่านว่ายทวนน้ำจึงไม่แนะนำให้.. บวชเล่นๆ บวชตามประเพณี หรือตามความเชื่อ
ไม่อย่างนั้น.. ขาข้างนึงก็ก้าวไปสู่ในอบายภูมิ ตั้งแต่มาบวชแล้ว
ถ้าจะบวช.. ขอให้ออกบวชอย่างจริงจัง ปล่อยวางภาระหน้าที่ทางโลก และปฏิบัติด้วยการย้อนดูตน จับผิดตน ดัดสันดานตน ละกิเลสให้เต็มที่ โดยไม่จำต้องศึกษาตำรา แต่ให้ศึกษาจิตตนเอง นั่นคือ "ปริยัติ" ที่แท้จริง
เมื่อผู้บวช.. ทำการดัดสันดานตนเอง (ละกิเลส) นั่นคือ "การปฏิบัติ"
และ.. เมื่อดัดสันดานตนเองไปเรื่อยๆ ได้ถึงจุดหนึ่ง จิตจะมีกำลังดันกิเลสออกไปเองโดยอัตโนมัติ อันเป็นผลของการปฏิบัติ คือ "ปฏิเวธ" ขึ้นมาในสักวัน
ถ้ามาบวชแล้ว.. มากินๆนอนๆ บวชมาสะสมทรัพย์สิน บวชมาทำพิธีกรรมต่างๆ บวชมาทำให้ผู้อื่นงมงาย
ไม่ได้บวช.. เพื่อเอาเวลามาย้อนดูตน จับผิดตน ไม่ดัดนิสัยตน (ไม่ละกิเลส) "สู้อย่าบวชเสียจะปลอดภัยจากอบายภูมิมากกว่า"
หน้าแรก
ข่าวประชาสัมพันธ์
ภาพกิจกรรม
เว็บบอร์ด
สมุดเยี่ยม
ติดต่อเรา
เจ้าอาวาส
เมนูวัด
สถิติผู้เยี่ยมชม
เป็นพระตกนรก ง่ายกว่าเป็นโยม
